Tja, als je forensische en intensieve psychiatrische zorg biedt en mensen behandelt die voor overlast zorgen vanwege psychiatrische problemen, dan komt je organisatie weleens negatief in het nieuws. Maar dat is niet het hele verhaal over werken bij Fivoor. Dus begon ik aan de opdracht om dát verhaal voor het voetlicht te brengen.
Een paar verpleegkundigen stonden op de Nursing Experience namen een tas met informatie mee bij de stand naast ons. Ik riep: ‘Net binnen en nu al graaien naar de gratis spullen?’ Niemand greep in. Dat zie je vaak in agressieve situaties. Toen stapte de agressie-regulatie trainer naar voren en begon het gesprek over hoe je in de zorg veilig je grenzen aan kunt geven. Agressie is een ondergeschoven kindje in veel instellingen, terwijl we allemaal de verhalen kennen. Daar haakten wij op in. Om zo meteen te vertellen over hoe we zorgen voor veilig werken bij Fivoor.
3 ingrediënten
Al onze wervingsactiviteiten bevatten deze drie succes-ingrediënten: een opvallende vorm, innovatief zijn daar waar het werkt en het verhaal vertellen vanuit de inhoud. Aan de forensische psychiatrie kleven nu eenmaal labels. Bijvoorbeeld dat het gevaarlijk is om er te werken, of dat de patiënten toch niet meer te helpen zijn. Om dat beeld van de sector te nuanceren, moet je het verhaal achter de krantenkoppen vertellen. En zorgen dat mensen dat verhaal willen horen. Zo heeft het voor ons geen zin om een gelikte advertentie met een vacaturetekst te plaatsen.
Doelgroep bereiken
Persoonlijk contact werkt wel. Op beurzen, maar ook met de advertorials die we in vakbladen voor GZ-psychologen, psychiaters en verpleegkundigen plaatsen. Daarin vertellen medewerkers aan vakgenoten over hun werkveld. Die verhalen lezen professionals wel, ook degenen die latent op zoek zijn naar een andere baan. En door op nascholingen te spreken over werken in een bepaalde setting, komen we onder de aandacht bij de doelgroepen die we willen bereiken.
Gastcolleges
Een ander voorbeeld is dat we gastcolleges verzorgen voor studenten verpleegkunde en SPH. Zij denken vaak niet aan de forensische psychiatrie als werkveld. Dan nemen we een ervaringsdeskundige mee, bijvoorbeeld een tbs-patiënt die net van zijn maatregel af is. Die vertelt over het delict, maar ook over de eerste dag in de kliniek en wat iemand voor hem een goede begeleider maakt. Wie daarna echt interesse heeft, nodigen we uit voor een rondleiding in de tbs-kliniek. Binnenkomen vergt een enorme procedure waar de controle op Schiphol bij verbleekt, maar zo krijgen studenten wel een goed en genuanceerd beeld.
Meer kandidaten
De vraag is natuurlijk: wat levert het op? Na twee jaar kunnen we voorzichtig de balans opmaken en zien we een toestroom in het aantal sollicitanten. Daar zitten bovendien meer geschikte kandidaten tussen. Leuk is ook dat medewerkers inspraak hebben op wat we doen, ons idee is niet heilig. Sterker nog: soms is het ook een kwestie van uitproberen. Zo werken we nu, door covid-19, aan een moodfilm voor mensen die bij ons kunnen werken. Benieuwd naar het resultaat of wat we nog meer doen? Op onze social media-kanalen kun je al onze activiteiten volgen!
